Staccato Concierto del Coro de Cámara de México / Koncert chóru kameralnego z Meksyku
El recital del Coro de Cámara de México Staccato tuvo lugar el 16 de junio en la antigua Iglesia del Divino Salvador de Varsovia. El concierto fue un bálsamo para el alma musical de los más de 200 asistentes. El espléndido evento fue organizado por la Embajada de México en Polonia, en colaboración con varias instituciones y con la parroquia anfitriona. También estuvieron presentes el embajador de la República Bolivariana de Venezuela, S.E. Luis Gómez Urdaneta, y el embajador de Brasil, S.E. Haroldo de Macedo Ribeiro. El evento formó parte de la celebración del Año de la Mujer Indígena 2025.
Recital Kameralnego Chóru Meksyku Staccato odbył się 16 czerwca w zabytkowym warszawskim Kościele Świętego Zbawiciela. Koncert okazał się prawdziwym balsamem dla muzycznych dusz ponad 200 słuchaczy. Wydarzenie zostało zorganizowane przez Ambasadę Meksyku w Polsce we współpracy z licznymi instytucjami oraz miejscową parafią. W uroczystości uczestniczyli również ambasador Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, JE Luis Gómez Urdaneta, oraz ambasador Brazylii, JE Haroldo de Macedo Ribeiro. Koncert był częścią obchodów Roku Kobiety Rdzennej 2025.
El estimado embajador de México, Juan Sandoval Mendiolea, honró el evento con su presencia e inauguró el recital. Durante su discurso, destacó la importancia de la presentación de uno de los coros más reconocidos de la Universidad Nacional Autónoma de México. Asimismo, expresó su agradecimiento a todas las personas e instituciones que colaboraron para hacer posible esta velada.
Szanowny ambasador Meksyku, Juan Sandoval Mendiolea, zaszczycił wydarzenie swoją obecnością i oficjalnie je otworzył. W swoim wystąpieniu podkreślił znaczenie koncertu jednego z najbardziej cenionych chórów Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego Meksyku. Wyraził również wdzięczność wszystkim osobom i instytucjom, które przyczyniły się do organizacji tego wyjątkowego wieczoru.
El concierto se dividió en tres partes: música sacra, música latinoamericana y música mexicana. En la primera parte, el coro interpretó tres obras de música sacra, entre ellas una conocida versión del “Ave María”. Este segmento estableció un tono reflexivo y profundo, aunque no estuvo exento de sorpresas: la última pieza fue interpretada en estilo jazz, un género poco común en templos religiosos.
La segunda parte estuvo dedicada a la música latinoamericana. Incluyó obras cargadas de ritmo provenientes de Argentina, Cuba, Colombia y Brasil, entre otros países. Una de las piezas más destacadas fue Chan Chan, de Cuba, en la cual los intérpretes improvisaron con gran soltura. Cabe destacar también la obra final de esta sección: Kasar mie la gaji, en lengua africana, que significa “La tierra está cansada”. Esta poderosa pieza, según explicó el director Marco Antonio Ugalde, transmite un mensaje ambiental claro: la Tierra está agotada por la contaminación y el uso excesivo de sus recursos naturales. Los cantantes repiten la frase “Kasar mie la gaji” primero en tono meditativo, luego como lamento, y finalmente como una exigencia. Fue, sin duda, un momento muy conmovedor.
La tercera parte del programa presentó siete piezas de México. Comenzó con un canto de origen maya, Xtoles, durante el cual los cantantes imitaron con sonidos y gestos los instrumentos de esa cultura ancestral. Le siguió La muerte sonriente, dedicada al Día de los Muertos, una gran festividad en la que, según la tradición, los difuntos regresan a visitarnos. En esta pieza se utilizaron instrumentos prehispánicos como el teponaztli, los ayoyotes y el silbato de la muerte, cuyo sonido –según el director– es verdaderamente espeluznante.
Para cerrar el programa, el coro interpretó cuatro canciones populares mexicanas: La Llorona, El Cascabel, Bésame mucho y La Bamba. Esta última, energética y ampliamente conocida en Polonia, fue un final alegre y festivo para el recital.
Druga część była poświęcona muzyce latynoamerykańskiej. Zabrzmiały utwory pełne rytmu z Argentyny, Kuby, Kolumbii czy Brazylii. Jednym z wyróżniających się momentów była kubańska Chan Chan, w której artyści improwizowali z wielką swobodą. Na szczególną uwagę zasługiwał także finał tej części – utwór Kasar mie la gaji w języku afrykańskim, co oznacza „Ziemia jest zmęczona”. Jak wyjaśnił dyrygent Marco Antonio Ugalde, pieśń ta niesie ze sobą ekologiczne przesłanie: Ziemia cierpi z powodu zanieczyszczeń i nadmiernej eksploatacji zasobów naturalnych. Artyści powtarzają frazę „Kasar mie la gaji” najpierw w zadumie, później jako lament, a na końcu z siłą żądania. Był to jeden z najbardziej poruszających momentów koncertu.
Trzecia część programu przedstawiła siedem utworów meksykańskich. Rozpoczęła ją pieśń majańska Xtoles, podczas której śpiewacy naśladowali dźwięki i gesty tradycyjnych instrumentów tej kultury. Następnie zabrzmiał utwór La muerte sonriente, poświęcony meksykańskiemu Dniu Zmarłych – radosnemu świętu, w które, według tradycji, dusze zmarłych odwiedzają żyjących. W utworze tym wykorzystano przedhiszpańskie instrumenty, takie jak teponaztli, ayoyotes oraz silbato de la muerte, tzw. gwizdek śmierci, który – jak podkreślił dyrygent – wydaje przerażający dźwięk.
Na zakończenie programu chór wykonał cztery popularne pieśni meksykańskie: La Llorona, El Cascabel, Bésame mucho oraz La Bamba. Ta ostatnia, niezwykle energetyczna i dobrze znana polskiej publiczności, była radosnym i pełnym wdzięku finałem recitalu.
La recepción del público fue espectacular, con una ovación de pie. Por ello, el coro ofreció un bis que deleitó a todos los presentes.
¡Un recital verdaderamente inolvidable!
Reakcja publiczności była entuzjastyczna – chór został nagrodzony owacją na stojąco. W odpowiedzi artyści wykonali bis ku ogromnej radości wszystkich obecnych.
To był naprawdę niezapomniany koncert!
